کد مطلب:23909 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

مدتهاست كه در برخورد با افراد فاميل، من شروع به سلام ميكنم و به همين دليل هميشه ديگران منتظر سلام من هستند. حتي در موقعيتهايي كه قاعدتاً آنها بايد آغاز به سلام نمايند و ياافرادي كه از من كوچكتر هستند.

لطفاً بفرماييد: آيا بايد به اين روش ادامه دهم؟ آيا اين فكر از هواي نفس است و اگر سلام نكنم، روي خودم اثر منفي گذاشته و سبب كدورت خواهد شد؟

ضمن تبريك اين خصلت نيكو به شما، لازم است به اين نكته توجه داشته باشيد كه شروع به سلام حتي به كودكان از خصلتهاي پيامبر اكرم(9) بوده است، لذا تا آنجا كه امكان دارد اين خوي زيبا را ترك ننماييد. اما اگر در مواردي يقين داريد كه افرادي از اين خصلت شما برداشت سوء كرده، و تكبّر مينمايند، در سلام كردن بر آنان تقدّم نجوييد، بلكه منتظر دريافت سلام باشيد. پيشوايان ديني ما فرمودهاند: «التكَبُّر مَعَ الْمُتِكَبِّرِ عِبَادَةٌ» يعني تكبر ورزيدن در مقابل شخص متكبّر، عبادت است. بنابراين، عمل به اين فرمايش معصومين (:) نيز گامي ديگر به سوي پيشرفت معنوي شما خواهد بود. و اگر با همين نيّت انجام پذيرد ان شأالله اثر منفي نداشته و هواي نفس نيز در آن دخيل نخواهد شد.